والفجرمدیا l امام محمّد باقر عليه السلام روایت می‌کند: روزی امام حسن مجتبى عليه السلام در جلوی منزل خود بر روی سکویی نشسته بود، ناگهان فردی که سوار الاغ بود وارد شد و به آن حضرت چنین گفت:
– سلام بر تو که مؤمنین را خوار و ذلیل کردی.

امام مجتبى عليه السلام بدون توجه به توهین او، اظهار داشت: در قضاوت خود شتاب نکن، پیاده شو، بیا بنشین تا کمی استراحت کنی و با هم صحبت کنیم.

پس آن شخص از الاغ خود پیاده شد و آرام آرام به سوی امام مجتبى عليه السلام حرکت کرد. وقتی نزدیک حضرت رسید، امام عليه السلام به او فرمود: چه گفتی؟

جواب داد: گفتم: السلام علیک، ای مُذِلَّ المؤمنین.

حضرت فرمود: این موضوع را از کجا و چگونه دانستی؟

گفت: چون خلافت و فرمانروایی مسلمانان در دستان تو بود و آن را رها کردی و به این ظالم متجاوز – یعنی؛ معاویه – سپردی که روش و سیره‌اش خلاف دستور الهی است.

حضرت فرمود: توجه و دقت کن تا برایت توضیح دهم: از پدرم علی بن ابی‌طالب، امیرالمؤمنین عليه السلام شنیدم که او از رسول خدا صلى الله عليه و آله این مطلب را نقل کرد: زمان سپری نمی‌شود مگر آن که فردی پرخور و بی‌پروا بر این امت ولایت کند؛ و او معاویه است.

پس آن شخص از امام مجتبى عليه السلام پرسید: محبت و علاقه نسبت به شما اهل بیت رسالت چگونه است؟ و چه تأثیری دارد؟

فرمود: به خدا قسم! محبت و علاقه نسبت به ما اهل بیت – عصمت و طهارت عليهم السلام – در تمامی امور و حالات سودمند است، هرچند که اسیر دست ظالمان باشیم.

و سپس افزود: محبت و دوستی با ما – اهل بیت رسالت – موجب آمرزش گناهان می‌گردد؛ همان‌طور که وزش باد – در فصل پاییز – سبب ریزش برگ درختان است.

منبع: الاختصاص (شیخ مفید) ، ص 82

انتهای پیام /